DOWN

saya rase sgt down..

sgt2.. test satu yg kurg memuaskan.. presentation yg kurg memberangsangkan.. ranking dalam kelas yg teruk.. test 2 yang merapu2.... hadooiii.. saya mcm dah x mampu nk hadapi dah... saya malu... saya malu dgn kwn2.. dgn lecturer... dgn ibu n abah.. saya mcm nk putus asa... tapi bila saya rse nak putus asa.. sorg kwn berkata " jangan aida.. ada masa lagi..jangan cepat mengalah... janga ncakap mcm tu... kita pulun habis-habisan time final..." lecturer berkata " sempat lagi... boleh lagi tu nk dapat A-.. senin nnt datang jumpe saya.. try buat analisis... tunjuk kat saya... nnt saya bawak sample.. compare dgn analisis awak"

abah n ibu berkata " boleh lagi tu.. cuba dulu... jangan cepat putus asa... buktikan kat final nnt"

terima kasih byk2 kat "partner in crime" saya cik farah diana kerana sudi tmankan saya yg tgh kusut n x jemu2 nasihat saya  untuk naikkan semangat saya... pinjamkan masa n bahu tok saya lpskan segalanye... kat mira kecik yg sudi menberi kata2 perangsang supaya saya x mudah berputus asa... kat uncle yg sudi bantu saya saat2 terakhir n sesak mcm nie...

budak2 kondo (mar, nadia, kila n semualahhh) yg sudi layan n bagi saya lupakan masalah saya...

n special kat ibu n abah yg x putus2 dgr masalah saya dari dulu sampai sekarang... saya mmg sayangkan mereka semua....