DI EDIT...

yeayyy...
blog cik aida dah bertukar wajahhhhhh
thanks kpd GIRLFRIEND yg tolong editkan blog cik aida yg bosan nie...
ngeeeeeeee~~~~

HAK SAYA

yea..
saya berhak untuk marah...
saya berhak untuk sedih..
saya berhak untuk kecewa..
sebab ape...?
sebab saya pown manusia..
saya punya hati dan perasaan..
saya dah abis bersabar...
dah penat bersabar..
dah penat sgt2..!!!!!
sekarang tiba masa untuk saya fikirkan diri saya...
sayangi diri saya sendiri...
berhenti untuk sakitkan hati saya sendiri...
belajar untuk menghargai hati dan perasaan yg dikurniakan Allah..
dan...
memburu cinta, kasih dan perhatian hanya pada ALLAH SWT.....

PENAT

pernah dgr x perkataan nie..?
pernah rse x..?
org kte org muda2 nie xelok ckp perkataan nie..
tp x tahu knp..
bila sesuatu yg kita usaha tu x menampak kn hasil...
perkataan nie adalah perkataan yg paling bsar yg boleh letak dalam kotak fikiran...
P.E.N.A.T...
P.U.T.U.S   A.S.A...
semua nie adalah perkataan2 negatif yg boleh buat sesorg tu x berjaya untuk mara ke depan..
tipulah kalo kita x pernah rse penat..
bohonglah kalau kita x pernah rse nk putus asa terhdp sesuatu perkara tu..
dan cik aida rse cukuplah smpai cni sahaja..
cik aida dah penat...
cik aida dah x larat nk jaga hati dan perasaan org yg x pernah lgsg nk jaga hati dan perasaan cik aida..
cik aida dah penat nk angkat darjat org yg lgsg xpernah hargai ape yg cik aida pernah buat untuk dy ...
cik aida dah penat..
 cik aida dah penat mengajar hati nie supaya terus bersabar dan bersabar...
sekarang rasanya dah sampai masa untuk cik aida putus asa...
yeaa..
perkataan yg paling sesuai adalah putus asa..
mungkin nie balasan cik aida bg segala kesilapan lalu yg pernah cik aida buat...
cik aida lgsg x fikirkan perasaan org sekeliling cik aida yg syg pada cik aida...
cik aida langsung x hargai org yg sudi pinjamkan bahu dy untuk cik aida menangis... org yg selalu sedia ada waktu cik aida susah...
org yg mengembirakan cik aida waktu cik aida sedih... org yg selalu ucapkan kata perangsang dan semangat ketika cik aida dalam masalah...
dan yg pling penting org yg selalu menyokong kptsn cik aida x kira btol ke salah....
cik aida mmg x pernah nmpk semua tu...
dan bila sedar rse nye mcm dah terlambat..
x..
belum terlambat...
cik aida kne cari balik kwn2 cik aida..
cik aida kne belajar hargai org yg syg kat cik aida dan melepaskan org yg cik aida syg..
x berbaloi rsenye syg dgn org yg XPERNAH LANGSUNG  nk hargai dan cuba faham kita walau sedikit pown...
yeaaa...
cik aida terkilan.. terkilan sgt2...
pada kwn2 cik aida yg pernah cik aida sakiti hatinye.. yg pernah cik aida x hargai diri nye hanya disebabkan mengejar bnde yg tidak pasti..
harap dapat beri peluang pada cik aida untuk betulkan kesalahan cik aida....
beri cik aida peluang kedua...

DOWN

saya rase sgt down..

sgt2.. test satu yg kurg memuaskan.. presentation yg kurg memberangsangkan.. ranking dalam kelas yg teruk.. test 2 yang merapu2.... hadooiii.. saya mcm dah x mampu nk hadapi dah... saya malu... saya malu dgn kwn2.. dgn lecturer... dgn ibu n abah.. saya mcm nk putus asa... tapi bila saya rse nak putus asa.. sorg kwn berkata " jangan aida.. ada masa lagi..jangan cepat mengalah... janga ncakap mcm tu... kita pulun habis-habisan time final..." lecturer berkata " sempat lagi... boleh lagi tu nk dapat A-.. senin nnt datang jumpe saya.. try buat analisis... tunjuk kat saya... nnt saya bawak sample.. compare dgn analisis awak"

abah n ibu berkata " boleh lagi tu.. cuba dulu... jangan cepat putus asa... buktikan kat final nnt"

terima kasih byk2 kat "partner in crime" saya cik farah diana kerana sudi tmankan saya yg tgh kusut n x jemu2 nasihat saya  untuk naikkan semangat saya... pinjamkan masa n bahu tok saya lpskan segalanye... kat mira kecik yg sudi menberi kata2 perangsang supaya saya x mudah berputus asa... kat uncle yg sudi bantu saya saat2 terakhir n sesak mcm nie...

budak2 kondo (mar, nadia, kila n semualahhh) yg sudi layan n bagi saya lupakan masalah saya...

n special kat ibu n abah yg x putus2 dgr masalah saya dari dulu sampai sekarang... saya mmg sayangkan mereka semua....

KECEWA

bohonglah kalau saya ckp saya x kecewa bile tgk result saya hari tu..
bohonglah kalau saya ckp saya x menangis tgk result saya hari tu..
tp dalam kekecewaan tu terselit sedikit kegembiraan sbnrnye..
dlm frust2 tu ade hikmah sbnrnye..
tahniah pada "partner in crime" yg akhirnye berjaya dapat DEAN LIST lagi tok sem nie...
dah terbukti bahawa anda bukan calang2 org kan...
even bz dgn tugas luaran namun bnde tu x menjadi penghalang untuk anda berjaya..
dalam diam saya amat kagum dgn kebolehan anda....
ok back to the main topic..
kecewa...??!!!
sampai bila saya nk kecewa..?
sampai bila saya asyik nk salahkan takdir..?
maybe bukan rezeki saya untuk dapat kptsn yg agk memberangsangkan seperti yg dijangka namun sedikit sebanyak dalam diam  ALLAH YANG MAHA ESA telah mengabulkan doa saya..
partner saya berjaya untuk sem nie..
n even saya rse down sangat2 tapi masih ade lagi insan yg xputus asa bantu untuk bangunkan saya yg dah sememangnye hilang harapan untuk teruskan perjuangan yg seterusnye nie...
n yang  paling penting sekali kesabaran saya selama nie membuahkan hasil...
terima kasih...
terima kasih kpd mereka yg x putus2 memberi saya nasihat..
bangunkan saya yg sudah jatuh tersungkur...
tidak lupa kepada MAHA PENCIPTA , kerana dalam kecewa saya DIA telah memberi kegembiraan yg hanya saya sorg je dapat rasa...

p/s: jadi cik Hanisah Sharip.... sem depan kita pulun lagi k.. kali nie x nk kat 24 jam.. kat panggung wayang lak kita study.. mne tahu kot2 berhasil... 4 flatt wa cakapppppp
wahahahhahahahahahahahaha